De tegenwind blies hard in mijn gezicht. Ik suste, argumenteerde en vleide, maar vond geen gehoor. Daarbij wilde ik ook alleen maar het beste! Een bekende Duitse autofabrikant had in een opwelling besloten delen van de carrosserie van zijn middenklassemodel uit een nieuw, beter staal te vervaardigen. Het probleem: dit staal was veel te hard voor alle bestaande productieprocessen. Het hoofd werktuigbouw wilde echter helemaal niets weten van "mijn" laserinstallatie, maar wilde de bestaande processen op de een of andere manier optimaliseren – wat technisch echter vrijwel onmogelijk was.

Er was slechts één persoon die ik ervan kon overtuigen om ten minste even te komen kijken naar de laserinstallatie in Ditzingen. Het duurde meerdere inspannende dagen voordat hij was overtuigd. Ten slotte kregen we toestemming om een testinstallatie op te zetten bij de klant. Mijn hart ging sneller kloppen – en leek plotseling stil te staan. Want in 24/7-bedrijf wist het harde staal onze nieuwe installatie toch op de knieën te krijgen en dreigde het project te mislukken. Samen met onze applicatie-ingenieurs en ontwikkelaars hebben we extra ploegen gedraaid en aan het systeem gesleuteld tot het geschikt was voor de zware omstandigheden van serieproductie.

De ontelbare gesprekken spookten toen dag in dag uit door mijn hoofd en veroorzaakten wel meer dan één slapeloze nacht. Vandaag de dag verkopen we meer dan 200 van deze installaties per jaar aan de automobielindustrie.