Obróbka szkła

Lasery mają przewagę nad konwencjonalnymi, mechanicznymi procesami cięcia szkła. O ile cięcie mechaniczne szkła można realizować tylko przy bardzo niewielkich prędkościach, aby uniknąć uszkodzeń strukturalnych wskutek mikropęknięć i naprężeń, laser dzięki obróbce bezdotykowej osiąga znacznie krótsze czasy obróbki. Ponadto zużywanie się komponentów mechanicznych w procesach tradycyjnych wymaga systematycznej konserwacji tych ostatnich, aby zagwarantować niezmiennie dobrą jakość komponentów produkcyjnych. W przypadku lasera nie ma takiej konieczności.

Klasyczny, niemodyfikowany promień lasera osiąga swą największą intensywność w ognisku, co oznacza, że będzie ona znacznie wyższa od tej, która wymagana jest do odparowania materiału. W ten sposób marnuje się dużo energii. Zasadniczym założeniem układu prowadzenia promienia jest znalezienie optymalnego rozdziału intensywności promieniowania, aby poprawić efektywność procesu. Zamiast koncentrować większość intensywności na bardzo małej przestrzeni w ognisku promienia, intensywność promieniowania jest względnie równomiernie rozdzielana wzdłuż całej osi promienia, aby osiągnąć maksymalną efektywność. Tą metodą można podnieść posuw promienia lasera (a jednocześnie ekonomiczność procesu) o kilka rzędów wielkości aż do poziomu 1 metra na sekundę i więcej.

Podsumowanie: Właściwy dobór parametrów lasera, jak np. energia impulsu, współczynnik nakładania i powtarzalności impulsów, zapobiega powstawaniu mikropęknięć, eliminując konieczność pracochłonnego wykańczania.