ตำแหน่งโฟกัสส่งผลต่อความหนาแน่นของกำลังและทำให้เกิดช่องว่างจากการตัดที่ชิ้นงาน เส้นผ่านศูนย์กลางโฟกัสกำหนดความกว้างของช่องว่างและรูปร่างของช่องว่างจากการตัดเช่นกัน

เพื่อให้เกินขีดจำกัดการทำงาน นั่นคือจุดที่วัสดุเริ่มหลอมเหลวจำเป็นต้องมีพลังงานต่อพื้นที่จำนวนหนึ่ง ซึ่งจะกำหนดเป็น: พลังงานต่อพื้นที่ = ความหนาแน่นของกำลัง x เวลาที่ส่งผลต่อชิ้นงาน

การเลือกหัวฉีดที่ถูกต้องเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับคุณภาพของชิ้นงาน ทั้งรูปร่างของกระแสก๊าซและปริมาณก๊าซถูกกำหนดด้วยเส้นผ่านศูนย์กลางของหัวฉีด

โหมดเส้นต่อเนื่องหรือพัลส์ ด้วยโหมดการทำงานทำให้สามารถควบคุมว่าพลังงานเลเซอร์ไปถึงชิ้นงานอย่างต่อเนื่องหรือมีการหยุดชะงัก

ความเร็วในการตัดถูกกำหนดโดยขึ้นกับแต่ละงานตัดและวัสดุที่ทำงาน โดยพื้นฐานและยิ่งมีกำลังเลเซอร์สูงมากให้ใช้งานก็สามารถตัดได้เร็วยิ่งขึ้น นอกจากนี้ความเร็วในการตัดจะลดลงหากความหนาของวัสดุมากขึ้น หากตั้งค่าความเร็วสำหรับวัสดุแต่ละชิ้นสูงเกินไปหรือต่ำเกินไป ทำให้เกิดความหยาบที่มากขึ้นและเกิดการก่อตัวของเสี้ยน

เลเซอร์ CO₂ เกือบทั้งหมดให้แสงเลเซอร์ที่เป็นโพลาไรซ์เส้นตรง หากโครงร่างถูกตัด ผลลัพธ์การตัดจะเปลี่ยนไปตามทิศทางการตัด: หากแสงแกว่งขนานกับทิศทางการตัดขอบจะเรียบ หากแสงแกว่งตั้งฉากกับทิศทางการตัดจะเกิดเสี้ยน ดังนั้นแสงเลเซอร์โพลาไรซ์แบบเส้นตรงมักจะถูกแปลงเป็นโพลาไรซ์แบบวงกลม ระดับโพลาไรซ์จะระบุว่าถึงโพลาไรซ์แบบวงกลมที่ต้องการดีเพียงใด และมีความสำคัญต่อคุณภาพในการตัด สำหรับเลเซอร์โซลิทสเตทไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนโพลาไรซ์ โดยจะให้ผลลัพธ์การตัดที่ไม่ขึ้นกับทิศทาง

มีการใช้งานก๊าซกระบวนการที่แตกต่างกันโดยขึ้นกับกระบวนการตัดแต่ละวิธี ที่ขับด้วยแรงดันที่แตกต่างกันผ่านช่องว่างจากการตัด ตัวอย่างเช่นอาร์กอนและไนโตรเจนมีข้อดีในฐานะก๊าซตัด โดยไม่มีปฏิกิริยากับโลหะที่ถูกหลอมละลายในช่องว่างจากการตัด ในเวลาเดียวกันก๊าซเหล่านี้จะเป็นโล่ป้องกันพื้นผิวที่ตัดจากสภาพแวดล้อม

การใช้แก๊สผสมระหว่างไนโตรเจนและออกซิเจนร่วมกับกำลังแสงเลเซอร์ที่สูง อาจทำให้เหล็กอ่อนและอะลูมิเนียมเกิดครีบน้อยลง การปรับปรุงคุณภาพชิ้นส่วนขึ้นอยู่กับชนิดของวัสดุ วัสดุโลหะผสม และคุณภาพของวัสดุที่มีความหนาของโลหะแผ่นระหว่างหกถึงสิบสองมิลลิเมตร